Intakegesprek

Het intakegesprek ging goed en dat is geen grapje, ook al is het nu 1 april. We hebben alle vragen kunnen stellen die we hadden en na het gesprek werd er meteen een hele lading documenten naar mijn mail gestuurd, met informatie over de kliniek, voedsel- en beweegadvies, tips over accomodaties in de buurt, info over betaling etc. Bij alles wat ik zei over mijn klachten zat Marci van Cognitive FX begrijpend mee te knikken; ik paste precies in het plaatje. Fatigue? Check. Excercise intolerance? Check. Headaches? Check. Easily overwhelmed? Check. Sleeping problems? Check.

Gedetailleerde vragen over mijn conditie moesten verduidelijken of ik wel of niet fit genoeg was om het programma te kunnen volgen. Hoe lang kun je nu bewegen? Zeker 60 minuten lopen, 35 minuten in rustig tempo fietsen. En snel bewegen? Kan ik nog niet. Hoeveel gesprekken kun je voeren? Ongeveer twee gesprekken per week van 45 minuten. Hoe lang kun je in een prikkelrijke omgeving zijn per dag? Ongeveer 30 minuten. Gedetailleerde vragen vanuit mijn kant moesten ervoor zorgen dat ook ik er vertrouwen in kreeg. Mijn belangrijkste vraag: hoe weet ik of ik het programma aan kan? Antwoord: het programma is uitgebalanceerd met veel rustpauzes tussendoor, en ook mensen die nog maar tien minuten kunnen praten houden dit programma vol.

Tijdens het intakegesprek had Cognitive FX een datum voor me vastgelegd: vrijdag 9 augustus worden de verschillende MRI-scans gedaan en de week daarop beginnen de behandelingen. Dit is fijn, want daardoor kan ik tussen de scans en de EPIC treatment twee dagen uitrusten. Vóór het einde van de week moest ik laten weten of ik die datum door wilde laten gaan of niet, dus afgelopen woensdag en donderdag heb ik alle argumenten voor en tegen nog eens tegen elkaar afgewogen. Tegen: de angst dat ik opnieuw hoop krijg en teleurgesteld raak en zonder resultaat weer naar huis toe moet. Of, erger nog, dat ik daar door de behandelingen opnieuw een terugval krijg. Voor: alle positieve verhalen die ik heb gelezen over Cognitive FX van patiënten met precies mijn klachten die aangeven door de EPIC treatment hun leven weer terug te hebben. Voor: psychiater Norman Doidge die Cognitive FX adviseert aan mensen met het post-commotionele syndroom in zijn boek 'The brain that changes itself'. Voor: iemand die ik indirect ken die ook gaat, in mei van dit jaar. Voor: het knagende gevoel dat zal blijven als ik besluit het niet te doen. Donderdagmiddag hakte ik de knoop door: ik doe het. Ik moet het doen want anders zal ik me blijven afvragen wat er zou zijn gebeurd, hoe mijn leven zou zijn gelopen, als ik wel voor de EPIC treatment zou hebben gekozen.

Gisteren heb ik met Hein de vliegtickets en het hotel geboekt. We vliegen op vrijdag 2 augustus 2019 naar Salt Lake City en op dinsdag 27 augustus 2019 terug naar Schiphol. Ik heb een ruime marge genomen zodat ik voor en na de behandelingen genoeg tijd heb om uit te kunnen rusten. Ik heb één keer eerder gevlogen na het ongeluk, naar Pisa, Italië. Mijn conditie was toen ongeveer net zo goed als nu en ik moest toen na de reis ongeveer drie á vier dagen plat liggen. Mijn inschatting is dus dat mocht ik weer plat moeten liggen, één week me genoeg tijd zal geven om te herstellen.

De vliegreis wordt ingewikkeld maar we zijn inmiddels experts geworden op het gebied van prikkelvermijding en energiebesparing en we zullen alle trucjes uit de kast halen: noise cancelling koptelefoon, petje, zonnebril, slaappil de nacht voor de vliegreis, comfort class-stoelen zodat we eerder mogen boarden en bagage mogen afhalen, reizen in etappes (een dag eerder vertrekken om in een hotel op Schiphol uit te kunnen rusten van de trip naar Schiphol en overnachten bij het vliegveld van Salt Lake City zodat de autorit naar Provo ook weer een dag later kan), op Schiphol in de meditatie-ruimte wachten tot boarden, de dagen voor vertrek uitrusten etc etc.

De accomodatie is het Marriott Residence Inn hotel in Provo geworden, op vijf minuten rijden van Cognitive FX. Zij hebben een onderling samenwerkingsverband waardoor er voordelen aan het verblijf daar zitten. Zo kunnen patienten van Cognitive FX er met een flinke korting verblijven, wordt er een gratis shuttle-optie van en naar Cognitive FX geboden en kan het hotel indien gewenst ook boodschappen voor je doen, vóór aankomst op de eerste dag en gedurende het hele verblijf. Hein vindt het hartstikke leuk om zelf boodschappen te doen daar, in 24 hours open mega Wallmarts waar je zo'n beetje alles kunt kopen wat je kan bedenken, dus de boodschappenoptie gaan wij zelf waarschijnlijk niet gebruiken. Het is een 'extended stay-hotel' wat betekent dat de hotelkamers wat ruimer van opzet zijn en over een keuken en zithoek beschikken, wat wij graag willen omdat we op reis het liefst zelf koken.

We hebben nog een tijd gezocht naar een vakantiehuis of hotel met eigen buitenruimte, maar dat bleek nauwelijks voorhanden te zijn. De meeste airbnb-huizen in de omgeving bleken kelderwoningen te zijn waarvan de eigenaren zelf de bovenste etages van het huis bewonen. De tuin zal je dan dus moeten delen met de huiseigenaren. Dit vond ik geen prettig idee, omdat ik met mijn vermoeide hersenen eventuele gesprekjes zoveel mogelijk wil zien te voorkomen. Tot mijn verbazing beschikte ook geen enkel hotel in de omgeving over kamers met balkon, afgezien van het Sundance Resort van Robert Redford welke beschikt over prachtige vakantiehuizen en kamers maar waar je minimaal een paar honderd dollar per nacht voor kwijt bent. Het Marriott Residence Inn hotel blijkt gelukkig over een groot picknickveld te beschikken waar je je anoniem kunt afzonderen aan een van de picknicktafels of stoelen die verspreid over het veld opgesteld staan. Wat we wel bij het resort van Robert Redford willen, is in de stoeltjeslift. Foto's volgen hopelijk. 

Stoeltjeslift: check!