Doorgaan naar hoofdcontent

Uitslag van de scans, eerste dag

Een groen vlak, een gele en een rode, en alle ruimte erboven. Daar ergens staat een dikke zwarte lijn met hoe ik tijdens de scans gepresteerd heb, met andere woorden: hoe mijn brein op dit moment werkt. Groen is goed, geel minder, rood nog minder en er zijn ook mensen van wie de problemen zich nog boven dat rode vlak bevinden. Twee jaar geleden zou ik daar ook terechtgekomen zijn. Maar nu, na de afgelopen tijd zelf al aan mijn herstel te hebben gewerkt, zit ik op de grens van geel en rood (zie foto).

'Werkbaar' noemt het hoofd van de medische afdeling van Cognitive FX dat. 'Daar kunnen we absoluut iets goeds mee.' Het goede nieuws: ik herken me in de bevindingen. Meer gedetailleerde grafieken tonen welke tekortkomingen ik precies heb. De probleemgebieden: informatieverwerking, concentratie, geheugen, de communicatie tussen mijn ogen en hersenen. De grafieken laten ook zien welke delen van mijn brein proberen om de tekortkomingen op te vangen. Iets wat opvalt is dat ik alle gezichten die ik tijdens de test moest herinneren ook daadwerkelijk goed had onthouden, maar wel met het verkeerde deel van mijn brein.

De eerste behandeldag zit er net op, zoals verwacht was het intensief. De mensen zijn vriendelijk en ik heb vertrouwen in de behandeling. De volgende post volgt na de eindscans van vrijdag. Hopelijk zit ik dan 'in het groen'.



Labels:

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

“NA VIJF DAGEN BOOTCAMP MIJN LEVEN WEER TERUG”

Voor mensen met hersenletsel zijn er allerlei medische behandelingen voorhanden zoals fysiotherapie, ergotherapie en cognitieve  gedragstherapie. Klassieke, reguliere behandelingen die voornamelijk gericht zijn op symptoombestrijding, op het verminderen van klachten. Minder bekend zijn talloze andere behandelingen, wereldwijd, die buiten het reguliere traject vallen maar wel degelijk kunnen helpen. Deze zijn niet alleen gericht op symptoombestrijding maar ook op herstel van de hersenen. Dit is deel twee van een reeks over deze behandelingen met als onderwerp: de EPIC-treatment van revalidatiekliniek Cognitive FX, gevestigd in Provo, een stadje in het  Zuid-Westen van de Verenigde Staten. Binnen de NAH-gemeenschap misschien wel de meest besproken en bevraagde niet-reguliere behandeling. Belangrijkste vraag: werkt het?  In de zomer van 2019 vertrek ik naar de andere kant van de Atlantische oceaan voor een behandeling waarvan ik niet zeker weet of die werkt. Maar, ik móet he...
Een reactie posten
Meer lezen

Het zit erop, de uitslag is bekend!

De week was intensief, met veel ups en veel downs, maar het resultaat mag er zijn. De MRI-scans laten zien dat er weer doorbloeding is in de hersengebieden die beschadigd waren geraakt. Hoe ik me voel? Moe. Dat vooral. Dus nu houd ik het kort. In een volgende post meer over de behandelweek, de uitslag en het ontdekken van wat ik nu kan. Maar eerst heel lang slapen en hangen en eten en slapen en hangen en slaaaapneniudbeowygui. Zzzzz... Welterusten. Severity score hersenletsel: linker afbeelding is de uitslag voor-, rechter afbeelding is de uitslag na de behandelweek. Multitasken oefenen in de pauze: jongleren met dennenappels. Op z'n Amerikaans in slow motion. Director of Photography: Hein.              
8 reacties
Meer lezen

Vlucht, hotel en mormonen

De heenreis naar Salt Lake City hield me de afgelopen weken het meest bezig. Zal ik de reis aankunnen? Wat als ik halverwege instort? Van A tot Z had ik alles minutieus gepland. Toen was het zover, Henny bracht ons met de auto naar het Sheraton hotel op Schiphol, waar we de volgende ochtend om zeven uur werden opgewacht door een medewerker van het speciale assistentieteam van Schiphol. Dit team begeleidt reizigers die extra hulp nodig hebben op het vliegveld (kijk onderaan deze post als je wilt weten hoe je deze hulp kunt regelen). Dus, daar gingen we dan. De assistent en Hein voorop, ik erachteraan. Ik hoefde alleen maar te kijken naar de benen voor me, gingen die naar rechts, ging ik ook naar rechts, stopte ze dan stopte ik ook. Die benen loodsten mij zonder al te veel horten en stoten door de kriskras lopende, zoekende en pratende mensen heen.  De prikkels die op me afkwamen, alle bombarie van een luchthaven, de geluiden, de felle verlichting, de drukte, werden redelijk goed...
7 reacties
Meer lezen