Mijn vrienden gingen verhuizen en ik stelde zonder na te denken voor: “Zal ik meehelpen?” Pas later drong tot me door wat ik had gedaan. Tot voor kort was ik niet in staat geweest om mee te doen; in het beste geval had ik naar mijn vrienden toe kunnen fietsen om even mijn gezicht te laten zien, in het slechtste geval had ik onder een deken gelegen op de bank, niet in staat om wat dan ook te doen. Ik weet nog dat ik een jaar geleden zeer onder de indruk was geweest toen een Cognitive FX-alumni die ik volgde in staat bleek te zijn om mee te helpen met een verhuizing. Als je dat kan, dacht ik, dan kun je alles. Verhuizen vergt nogal wat energie en hersenkracht, het moeten kunnen sjouwen, schakelen tussen korte gesprekken en aanwijzingen, het mee kunnen doen met de groepsgesprekken tijdens de koffie en lunch. Het leek me, pre-Cognitive FX, een onhaalbaar doel, absoluut onmogelijk. Maar inmiddels zit de verhuizing erop en kan ik zeggen dat ik van nut heb kunnen zijn. In totaal b