Breinreis

“ En hoe voel je je nou?”. Hoe ik me voel, ja, dat is de grote vraag. En gaat dat dan over het lichaam of over de geest, en zijn deze gescheiden van elkaar of niet? Uit mijn opvoeding staat me bij dat de ratio verheven is boven het gevoel. Ziekte kwam niet voor, en als het dan een keertje gebeurde dat ik met een snotneus en gloeiende wangen van de verhoging thuis wilde blijven, dan was het: 'Niet zeuren en doorzetten'. Inmiddels weet ik door schade en schande dat, hoewel bikkelen prima kan bij een verkoudheid, dit bij mijn huidige klachten -en bij het gros van de ziektes en aandoeningen- juist zorgt voor verergering en achteruitgang. Luisteren naar je lichaam dus. Bovendien is er geen rangorde waarin de geest hoger staat dan het lichaam, sterker nog, ze staan op gelijke voet en beïnvloeden elkaar. Zo leer ik bijvoorbeeld van mijn psychosomatisch fysiotherapeut (psyche, het Griekse woord voor geest, en soma, het Griekse woord voor lichaam) dat door langdurige stress mij

Er is bedrijvigheid zoals er bedrijvigheid is op een vliegveld; groepjes mensen die hun tijd te doden hebben, grondpersoneel dat het werk te doen heeft. Een vrouw zit in haar rolstoel vooraan bij de gate en haar koptelefoon en zonnebril doen vermoeden dat ze dezelfde klachten heeft als ik. Wanneer we een praatje maken blijkt ze ook bij Cognitive FX geweest te zijn, sterker nog, zo van dichtbij herkennen we elkaar. Drie weken eerder hadden we een kort woordje gewisseld toen zij de MRI-ruimte uitkwam en ik erin ging. Zij aan het einde van haar week, ik aan het begin van de mijne. Hoe het nu gaat, willen we meteen van elkaar weten. Het goede nieuws is dat we allebei al verbetering ervaren in ons energieniveau. We kunnen meer ondernemen en houden dingen langer vol. Zij is met haar gezin naar een natuurpark geweest, ik zeg dat we kleine uitstapjes hebben gemaakt, uitstapjes zoals ik die beschreef in de vorige post, uitstapjes die ik vóór de behandelweek niet had kunnen maken zon